[ Pobierz całość w formacie PDF ]
lacoj de la jedako, la jedoj kaj aliaj nobeloj çirkaûis ¸in,
kiel ankaû la çefaj publikaj konstruaîoj, kafejoj kaj buti-
koj. Dum mi transiris la grandan placon, mirante pri la
impona arkitekturo, kaj la belega skarlata vegetaîaro, kiu
tapiÿis la lar¸ajn razenojn, mi trovis, ke iu ru¸Marsano
pasas rapide al mi el unu el la avenuoj. Li neniel atentis
min, sed kiam li venis flanke mi rekonis lin. Mi metis
manon sur lian ÿultron, kriante: Saluton, Kantos Kan!
Fulmrapide li turnis sin, kaj antaû ol mi povis eç mal-
altigi mian manon, mi trovis la pinton de lia glavo apud
mia brusto.
Kiu vi estas? li gruntis, sed kiam retroa salto forigis
min je dudek metroj de lia glavo, li lasis ¸in fali kaj ride
elkriis: Mi ne bezonas pli bonan respondon! Sur tuta
Barsumo ekzistas nur unu viro, kiu povas salti kiel
kaûçuka pilko. Îuru je la nomo de la patrino de la mal-
proksima luno, Johano Carter, kiel vi venis çi den, kaj
kiel vi povas ÿan¸i la koloron laûvole.
194
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Koncize mi rakontis pri miaj aventuroj de kiam mi
lasis lin en la areno çe Varhun.
Nu, vi ja dum eta sekundaro timigis min, amiko
mia, li diris. Se en Zodanga oni scius mian nomon kaj
civiton, baldaû mi sidus kun miaj praavoj sur la bordoj
de la perdita maro de Korus. Mi trovi¸as çi tie por la
profito de Tardos Mors, Jedako de Heliumio, por eltro-
vi la kieon de Deja Toris, nia princino. Sab Tan, la prin-
co de Zodanga, tenas ÿin kaÿita en la civito, kaj enami¸is
al ÿi freneze. Lia patro Tan Kosis, Jedako de Zodanga,
petas ÿian edzini¸on al sia filo kiel prezon por paco in-
ter la du landoj, sed Tardos Mors ne akceptas, kaj komu-
nikis, ke li kaj lia popolo prefere rigardus ÿian mortan
viza¸on ol ÿian edzini¸on al iu, kiun ÿi ne laûvole elek-
tis. Li mem, li aldonis, preferus morti en la cindroj de
brulanta Heliumio ol kunigi la metalon de sia familio
kun la metalo de Tan Kosis. Tia ofendego al Tan Kosis
kaj al Zodanga havigis al li eç pli intensan amon de lia
popolo.
Mi estas çi tie jam de tri tagoj, daûrigis Kantos Kan,
sed ankoraû mi ne eltrovis, kie Deja Toris estas enkar-
cerigita. Hodiaû mi ali¸is al la aviadila militanaro kiel
aera esploranto, kaj mi esperas gajni la fidon de Sab Tan,
la princo, kiu estas estro, kaj tiel informi¸i pri la kieo de
Deja Toris. Mi ¸ojas, ke vi estas çi tie, Johano Carter, çar
195
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
mi scias, kiel lojala vi estas al mia princino, kaj ni du en
komuna laboro nepre povos multon fari.
Jam nun la placo estis pleni¸anta de homoj tien kaj
reen irantaj pro la çiutagaj aferoj. La butikoj estis malfer-
mi¸antaj, kaj frumatenaj mendantoj plenigis la kafejojn.
Kantos Kan kondukis min al unu el tiuj belegaj man-
¸ejoj, kie oni servis nin tute per maÿinoj. Neniu mano
tuÿis la man¸aîon, de kiam ¸i venis kruda en la konstru-
aîon, ¸is kiam ¸i eliris varma kaj bongusta sur la tablojn
antaû la gastojn, responde al premeto sur diversajn bu-
tonetojn laû la diversaj deziroj de la klientoj.
Post nia man¸o, Kantos Kan kunkondukis min al la
çefejo de la aeresploranta skadro, kaj petis, ke oni ani-
gu min. Laûkutime oni postulis korpan priesploron, sed
Kantos Kan diris, ke mi ne timu pri tio, çar li mem pri-
zorgos la aferon. Tion li faris, prenante mem la esplor-
ordonon al la koncerna oficisto, kaj kredigante, ke li es-
tas Johano Carter.
Oni trovos poste pri la ruzo, li klarigis gaje, kiam ili
kontrolos mian pezon, mian alton kaj similajn aferojn,
sed tion oni ne faros dum pluraj monatoj, kaj niaj klo-
podoj sukcesos aû fiaskos longe antaû tiam.
Dum la postaj kelkaj tagoj Kantos Kan instruis al mi
la detalojn de aviado, kaj la riparadon de la delikataj ma-
ÿinetoj, kiujn la Marsanoj uzas ducele. La çefparto de la
unuvira aviadilo estas kvin metrojn longa, du trionoj da
196
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
metro lar¸a, kaj ok centimetrojn dika, kaj pinti¸as am-
baûfine. La veturiganto sidas super la aviadilo sur se¸o
konstruita super la malgranda, senbrua radiuma mo-
toro. La perilo de flotigo estas enhavata en la maldikaj
metalaj vandoj de la çefparto, kaj konsistas el la oka ra-
dio de Barsumo, la radio de antaûenigo, kiel oni povas
nomi ¸in pro ¸iaj ecoj.
Çi tiu radio, same kiel la naûa radio, estas nekonata
sur Tero, sed la Marsanoj eltrovis, ke ¸i estas propreco
de çiu lumo. Ili lernis, ke la oka suna radio estas tiu, kiu
sendigas la sunlumon al la diversaj planedoj, kaj ke la
oka radio de çiu planedo estas tiu, kiu respegulas kaj
resendas tian lumon reen en la spacon. La oka suna ra-
dio estus absorbita de la surfaco de Barsumo, sen la in-
fluo de la oka radio de Barsumo; tiu çi emas antaûenigi
la lumon de Marso enspacen, kaj konstante eliras de la
planedo, farante forton de repelo al la gravito. Tia for-
to, kiam enfermita, kapablas levi grandegajn pezaîojn de
la surfaco de la tero. La radio ebligis tian perfektan avia-
don, ke aviadiloj multege pli grandaj ol tiuj de Tero po-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]